Vergeet-me-nietje...
Waarom koos ik net dit bloempje, terwijl er zoveel andere, mooie(re) bloemen bestaan?
Elk jaar zie ik in mijn tuintje meer en meer van deze prachtig blauw-paarse bloempjes openbloeien. Ik heb het altijd een prachtig plantje gevonden. Omwille van de kleur (je hebt ze trouwens ook in het wit en in het roze) maar volgens mij meer omwille van de naam: vergeet-MIJ-nietje. De spirituele betekenis (hoewel ik niet erg spiritueel ben) zegt het ook zo mooi: trouw en oneindige liefde. Er zijn zelfs enkele legendes over, maar deze spreekt mij het meeste aan:
"In de Middeleeuwen wandelde een ridder met zijn geliefde langs een rivier. Bij het plukken van een bosje bloemen viel hij door de zwaarte van zijn harnas in het water. Terwijl hij verdronk gooide hij het bosje bloemen naar zijn geliefde en riep “Vergeet mij niet”. Het vergeet-mij-nietje dus. Hierdoor is de bloem verbonden met romantiek en tragiek en werd ze vaak door vrouwen gedragen als teken van trouw en oneindige liefde, want in de (bloemen-)symboliek is blauw het symbool van trouw, liefde en bestendigheid, dus vergeet-mij-niet."
Voor mij heeft de naam ook iets triests, zoals in bovenstaande legende. Hoewel het een steeds terugkomend, prachtig blauw-paars bloempje is, beschrijft de naam ook mijn grootste angst: vergeten worden.
Als in de lente de blaadjes van het plantje beginnen uitkomen, overal in de tuin, dus ook in mijn gras, haal ik ze heel voorzichtig weg, en plant ik ze in bloempotten, in de borders, zodat ze daar mooi en 'veilig' kunnen openbloeien, wetende dat die toch weer hun weg naar het gras gaan vinden volgend jaar :-)