Mijn dieren

Mijn oudste kat, Mona. Uit een zwerfkattenproject gehaald, ze was het kleintje van de nest, een zorgenkindje. Ze is opgegroeid in een hondenpension, vandaar dat ik soms de indruk heb dat ze zich meer hond dan kat voelt :-) Haar favoriete plekjes om te slapen zijn de honden hun manden en kussen. Mona is geboren in mei 2015

Yeffke, ook geadopteerd bij een zwerfkattenproject en is geboren in augustus 2016. Vanaf moment 1 wist ik dat hij 'ne speciale' was. Yeffke is geen rosse kater, ook geen bruine. Hij is hoe ik mijn koffie graag drink: een klein beetje koffie met veel melk, een 'koffie verkeerd'. Dat beschrijft Yeff ook wel, Yeffke verkeerd :-) Hij gaat graag buiten als het regent, hij houdt van regen (!), hij jaagt achter de hondjes, hij is duidelijk de baas in huis...

En dan is er ons jongste, Marley. Die komt van bij een kameraad die een zwerftkatje had met kittens... Geboren in april 2024. Een schat van een poes, wat klein uitgevallen, maar oh zo lief. De andere twee katten vinden haar maar niets, ze is wat te speels voor hen. maar met de honden klikt het ongelooflijk goed! Marley is echt een knuffelkat, en een durfal, en heel kieskeurig op haar eten...

Ik heb ook 2 hondjes, Shih Tzu's. Als ik denk aan een hond, denk ik 'groter': een Golden retriever, een Labrador, eerder zo'n hond. Door allergie aan honden kon ik niet uit zoveel rassen kiezen waarvan ik niet ziek zou worden. We hadden ooit een Labrador in huis, Nala, een autisme-hond, via aan organisatie. Echt een schat van een dier, goed opgeleid, zalig in huis, goed voor mijn dochter met ASS. Maar al snel bleek dat ik best zwaar allergisch aan hondenhaar en hondenhuidschilfers was, dus met veel verdriet moesten we Nala terug aan de organisatie geven, zodat ze een ander gezin kon helpen. Vandaar mijn zoektocht naar een 'anti-allergische' hond en mijn keuze voor een Shih Tzu. Nog geen seconde spijt van gehad. 

Ik heb altijd katten en konijnen gehad, zelfs even vissen, maar toen ik eind 2018 in een burn-out/depressie ben geraakt, heb ik beslist om een hond in huis te nemen, Dat heeft mij toen enorm geholpen. Het zorgen voor, de verantwoordelijkheid hebben voor een pup, buiten komen, elke dag, routine in je leven, terug wat sociaal contact. Want een hond, en zeker een pup, is een magneet voor 'babbeltjes' met andere wandelaars, andere hondeneigenaars. Zo heb ik ook een groot stuk van mijn schrik voor honden overwonnen :-)

Mijn eerste hondje is Toby... Geboren op 1 november 2018. Vernoemd naar mijn voetbalheld: Toby Alderweireld. Toby is een dotje, een 'oude ziel' in een jong lichaam. Dat zag je al snel, die blik in zijn ogen, nadenkend, wijs... Als we gaan wandelen, is hij altijd de laatste, de traagste. Ik noem hem vaak 'bompa' omdat hij zo treuzelt. Hij is ook 'gendarme' in huis. Doen de katten of de andere hondjes iets wat niet mag, op het aanrecht springen, met de keukenhanddoek gaan lopen, ... mag je je verwachten aan een terechtwijzend geblaf van Toby :-) Toby zijn plekje in de zetel is het dichtste bij mij, liefst in mijn knieholte. De andere twee honden weten dat en hebben elk hun eigen plekje.

Gizmo is mijn tweede hond, geboren op 15 december 2019. Op dezelfde dag als mijn 'BFF' Catherine :-) Genoemd naar Gizmo van The Gremlin's. Hij leek als pup enorm op een gremlin en Gizmo was ook de naam van Catherine haar overleden Shih Tzu.

Ik wou graag een tweede hondje, als speelmaatje voor Toby. Het ging me ook goed af, zo'n hondeneigenaar zijn :-) En zo kwam er Gizmo. Vanaf het eerste moment waren die twee twee handen op één buik :-) Mooi om zien hoe toby zorgde voor Gizmo, hoe hij hem beschermde. Zalig om zien hoe die twee speelden, ravotten, zonder te vechten maar best wild soms :-) Er zit echt geen greintje venijn in die twee.

Gizmo heeft vaak zo'n dwaze blik in zijn ogen, wat nonchalant. Een echte 'je-m'en-foutist'. Als hij net van de kapper komt, heeft hij zo'n mopper-snoet :-) Hij heeft ook een lievelingsballetje, een groen rubber balletje, waarmee hij bezoekers steevast begroet, in de hoop dat ze zijn balletje gooien zodat hij er achter aan kan hollen. Dat kan hij uren volhouden. 

Verder heb ik ook nog 2 kippen: een bruine en een grijze. 

Naast het feit dat ze eitjes leggen, vind ik het ook heerlijk om hun hok en ren af en toe wat uit te breiden, 'gezellig' te maken en te integreren in mijn (vooral sier)tuintje.

Tot slot wil ik ook nog wat fotootjes van Nala, de hulphond van mijn dochter, posten. Helaas moesten we ze terug aan de organisatie geven, aangezien ik allergisch ben aan hondenhaar en hondenhuidschilfers, maar ze heeft een plaatsje in ons hart. Nala was een pracht van een labrador, heel goed opgeleid en ze heeft in die korte tijd dat ze deel uitmaakte van ons gezin mijn dochter en mij ook wel over wat angsten geholpen :-)

Mijn dochter nam het 'trainen met de hond' heel letterlijk :-)

Verder hebben we in het verleden nog wat konijntjes, een cavia en nog wat katten gehad.