Deze ochtend was de eerste keer dat ik opstond en de sneeuw zag én niet enthousiast was. De eerste keer dat ik 'fuck' zei toen ik zag dat alles mooi wit bedekt was.
Normaal gezien word ik altijd blij als een kind als het sneeuwt, nu niet dus :-)
Sneeuw is precies iets vanuit mijn kindertijd. Dat betekende pret, spelen, sleëen, en naar de Ardennen gaan, met familie of vrienden van papa. Langlaufen, de chalets aan het meer van Bütchenbach, vakantie...
Nu dacht ik gewoon: welke schoenen moet ik aandoen om niet uit te schuiven en geen natte voeten te hebben? Want ik moet op het werk geraken... Misschien dat ik er van zou genieten moest het nu in een weekend geweest? Als je niet buiten moet, als alles wat kalmer en meer op het gemakje kan. De hondjes, 2 van de 3 toch, vonden het alvast wel weer leuk. Sammeke ging weer alle sneeuwvlokjes proberen opeten :-) En dan maar lekker rollebollen in de sneeuw. Toby had er wat minder vertrouwen in. Net als ik ook schrik om uit te schuiven...
Reactie plaatsen
Reacties